Torasik omurganın osteokondrozu, torasik omurganın omurlararası disklerine ve omur gövdelerine verilen dejeneratif-distrofik kronik bir hasar sürecidir. Bu hastalık, servikal veya lumbosakral omurganın osteokondrozundan biraz daha az yaygındır. Ancak bu kişi için sorun yaratmayacağı anlamına gelmez. Torasik omurganın osteokondrozu esas olarak sırt ve göğüste ağrı ile kendini gösterir, ancak aynı zamanda anjina pektoris veya hepatik kolik gibi kalpte, karında ağrı da verebilir. Nadir durumlarda, torasik omurganın osteokondrozu, alt ekstremite kaslarının parezinin gelişmesine, bunlarda duyarlılığın bozulmasına, pelvik organların bozukluklarına neden olur. Hastalığın tedavisi ilaç ve ilaçsız yöntemlerin kullanımından ibarettir ve bazen ameliyat bile gerekir. Bu makaleden torasik omurganın osteokondrozunu gösteren semptomları ve tedavi yöntemlerini öğreneceksiniz.
Torasik omurga
Torasik omurga, aralarında intervertebral disklerin bulunduğu 12 omurla temsil edilir. Diskler bir nükleus pulposus ve bir annulus fibrosustan oluşur. Bu disklerde ve bitişik faset eklemlerinde patolojik değişiklikler, omurga gövdelerinin kenarları boyunca kemik dikenlerinin çoğalması, omurganın bağlarında distrofik süreçler ve sırt ağrısının acil nedeni haline gelir.
Bir hastalık olarak osteokondrozun nadiren omurganın sadece bir kısmını etkilediği anlaşılmalıdır. Genellikle bu süreç dağınıktır, aşağı yukarı omurganın çeşitli yerlerinde belirgindir.
Torasik omurganın bazı yapısal özellikleri, diğer omurga bölgelerine göre osteokondrozdan daha az etkilenmesine neden olur. Bu özellikleri listeleyelim:
- torasik omurganın daha az hareketliliği;
- omurların kaburgalarla eklemlerinin varlığı (bu, göğüs kafesi ile kombinasyon halinde, yaralanmaya daha az eğilimli göğsün güçlü bir çerçevesini oluşturur);
- küçük kalınlıkta intervertebral diskler; Torasik omurganın
- fizyolojik kifozu (arkaya doğru bir şişkinlikle ön-arka yönde bükülme) ve bu nedenle maksimum eksenel yük disklerin arka kısımlarından çok ön tarafına düşer.
Yapının bir başka özelliği değil, torasik omurgada ağrının daha az sıklığını da belirleyen torasik omurganın osteokondrozunun gelişmesi, bu kısımdaki osteokondrozun mevcut morfolojik temellerinin uzun süre klinik olarak "aptal" kalabilmesidir. Yani değişiklikler var ama hastayı rahatsız etmiyorlar.
Yine de hareketsiz yaşam tarzı (masa başında yıllarca çalışmak veya araba kullanmak dahil), yaralanmalar, kötü duruş, sırt kaslarının sarkması, zorla pozisyonda ağır fiziksel emek, torasik omurganın osteokondrozu gibi provoke edici faktörlerin varlığındagerçek yüzünü gösterir.
Torasik omurganın osteokondrozunun belirtileri
Torasik omurganın ve diğer bölümlerin osteokondrozunun ana klinik semptomu ağrıdır. Sırt ağrısı, göğüs ağrısı, hatta iç organlarda ağrı. Tıpta, torasik omurganın osteokondrozunun birkaç ağrı (ve sadece ağrı değil) sendromlarını ayırt etmek gelenekseldir. Toplamda iki gruba ayrılırlar:
- refleksi;
- sıkıştırma.
Refleks sendromları, spinal reseptör stimülasyonunun klinik belirtileridir. Bunlar, osteokondrozda patolojik dürtüler alan bağlar, intervertebral eklem kapsülleri, intervertebral diskler için reseptörlerdir. Refleks sendromlarına ağrıya ek olarak kas gerginliği, yumuşak dokularda ve iç organlarda vejetatif bozukluklar da eşlik edebilir. Bu tür değişiklikler şu gerçeğe dayanmaktadır: reseptörlerin uyarılması, uyarmanın omuriliğin yakın yapılarına (daha kesin olmak gerekirse, omuriliğin bölümlerine) yayılmasına yol açar. Ve bunlar, cildin belirli bir bölgesinin terlemesinden sorumlu, aynı bölgenin sıcaklığını düzenleyen, iç organların (kalp, karaciğer, bağırsaklar vb. ) Aktivitesini sağlamaya katılan, tüm bu yapıları besleyen kasların ve kan damarlarının tonunun korunmasından sorumlu nöronlar olabilir. Ve bu nöronlara uyarılma iletildiğinde, belirli oluşumların aktivitesinin bozulmasının karşılık gelen semptomları ortaya çıkar. Bu nedenle, karın veya kalp bölgesindeki ağrı, torasik omurganın osteokondrozundan kaynaklandığında böyle bir durum oldukça mümkündür.
Sıkıştırma sendromları, sinir kökü, intervertebral foramenden, omurilik dokusundan veya onu besleyen damarlardan çıktığında sıkıştırıldığında (daha az sıklıkla gerildiğinde) ortaya çıkar. Sıkıştırma sendromlarına neredeyse her zaman mevcut bir fıtıklaşmış disk neden olur. En yaygın olanı alt torasik segmentlerin fıtıklarıdır. Fıtığın yönüne ve yerine bağlı olarak kişi belirli semptomlar yaşar. Bu, şu şekilde temsil edilebilir:
- Medyan (ortanca) fıtıklara, her iki bacakta simetrik olarak kas güçsüzlüğünün gelişmesi, bunlarda hassasiyet kaybı eşlik eder. Aynı zamanda, sinir kökünün sıkışması için tipik olan ağrı sendromu yoktur;
- lateral (lateral) fıtıklar, yalnızca sinir kökünün sıkışması ile ilişkili ağrı gösterir;
- medio-lateral fıtıklar, önceki iki grubun klinik semptomlarını birleştirir, çıkıntılı diskin tarafında sadece kas güçsüzlüğü ve duyusal bozukluklar baskındır.
Torasik omurganın osteokondrozu çerçevesinde ne tür sendromlar düşünülmektedir? Bu seviyedeki refleks türleri ve kompresyon sendromları hakkında daha ayrıntılı konuşalım.
Refleks sendromları
Dorsago- torasik omurgada keskin ani ağrı. Keskin bir yapıya sahiptir ve hastalar tarafından genellikle hançerli bir darbe olarak tanımlanır. Temel olarak kürek kemikleri arasında hissedilir, kalbe, sternuma verilebilir. Ağrı şiddetlenirken (sanki yeniden ateş ediyormuş gibi) hastalar hareket etmekten ve hatta derin bir nefes almaktan korkarlar. Çoğu zaman, bu semptomlar, monoton bir iş yaparken, sabit rahatsız edici bir duruşta uzun süre kaldıktan sonra ortaya çıkar. Bundan sonra ani bir hareket, torasik omurganın osteokondrozu olan kişilerde dorsagoyu tetikler. Torasik omurga palpe edildiğinde paravertebral kasların rulo şeklinde gerginliği ve ağrıları ortaya çıkar.
Bazen böyle bir ağrı kalp krizi olarak kabul edilebilir, o kadar şiddetli ve ani hastaya görünür. Ancak alınan elektrokardiyogramda anormallik yoktur ve nitrogliserin dil altında kullanılması ağrıyı ortadan kaldırmaz.
Dorsalji, başka bir refleks torasik düzey sendromu türüdür. Yavaş yavaş ortaya çıkan bir ağrı sendromudur. Ağrı, sırtın, göğsün herhangi bir yerinde lokalize olabilir. Ağrılı ağrılı, donuk, bazen bir miktar yanma ile (vejetatif yapıların tahrişiyle ilişkilendirilir). Omurganın hareketleri, eğilmesi, ekseni etrafında dönmesi, öksürmesi veya hapşırması, engebeli bir yolda sürüş ile yoğunlaşır.
Ağrı, interkostal boşluklar boyunca bir veya her iki tarafta hissedilebilir. Bu özellik, sinir iletkenlerinin seyrinden kaynaklanmaktadır (interkostal sinirler ve damarlar interkostal boşlukta bulunur). Bu durumda ağrı, zona ağrısına benzetilerek interkostal nevralji olarak adlandırılır.
Ağrı göğüs ön duvarında lokalize ise buna pektalji de denir. Ancak sırt kısmı sağlam olan bazı yerlerde hissedilebilir. Örneğin, ksifoid işlem alanında veya sternokleidomastoid kasın bağlanma bölgesinde. Çoğunlukla, ağrının ağrılı ve donuk doğası nedeniyle, tam olarak nerede acıttığını anlamak zordur: ya göğsün içinde ya da yüzeysel yumuşak dokular alanında bir şey.
Dorsaljilere, ağrı tarafında daha belirgin olan paravertebral kasların refleks gerginliği eşlik edebilir. Bu durumda, elbette, kas gerginliği, lomber omurgadaki benzer bir durumda olduğu kadar belirgin değildir. Ancak yine de palpasyonda kas sıkışması hissedilir ve dokunmanın kendisi rahatsızlığa veya ağrıya neden olur. Ayrıca ağrılı, osteokondrozdan etkilenen segment alanındaki interspinöz boşlukların ve paravertebral noktaların palpasyonudur.
Torasik omurganın osteokondrozundaki refleks sendromları kompresyondan çok daha yaygındır.
Sıkıştırma sendromları
Sinir kökünün sıkışmasınaher şeyden önce ağrı sendromu eşlik eder. Acı doğada ateş ediyor. Ağrının yayılma yönü sinir liflerinin seyrine karşılık gelir. Torasik osteokondroz durumunda bunlar interkostal boşluklardır. Sinir liflerinin bir kısmı iç organların sinirlenmesinde rol oynayan pleksuslar oluşturduğundan göğüs, karın içinde ağrı hissedilebilir. Ağrı hareket ederken, vücudu bükerken, öksürürken, hapşırırken, gülerken yoğunlaşır (çünkü bu anlarda kökün gerginliği artar). Sıkıştırılmış kökün zarar verdiği bölgede hassasiyet bozuklukları gözlenebilir: emekleme, uyuşma, karıncalanma hissi. Bu bölgeye dokunmak iyi hissetmeyebilir. Sinir kökünün uzun süre kompresyona maruz kaldığı durumlarda hareket bozuklukları yani innerve ettiği kasların zayıflığı ortaya çıkabilir. Kaslar yavaş yavaş köreliyor. Bununla birlikte, hareket bozuklukları çok nadirdir çünkü bunlar, tüm semptomların başlangıcının kronolojisinde en yenileridir. Genellikle kişi ağrı ve duyu bozuklukları aşamasında tıbbi yardım ister.
Omurilik sıkışması, kas tonusunda eş zamanlı bir artışla birlikte bacaklarda güçsüzlük olarak kendini gösterir (omurilik alt torasik omurgada sıkışırsa kas tonusu azalır). Patolojik ayak semptomları görünebilir (Babinsky ve diğerleri). Alt ekstremitelerde hassasiyet kaybolur, soğuk ve sıcak dokunma hissi farklı değildir, sadece dokunma ile enjeksiyon arasındaki fark. Omuriliğin şiddetli sıkışması durumunda idrar bozuklukları ortaya çıkabilir.
Omuriliği besleyenkan damarlarının sıkışması miyeloizeminin gelişmesine, yani omurilik dokusunun yetersiz beslenmesine yol açar. Buna, omuriliğin sıkışmasının yanı sıra, kas güçsüzlüğü (hastalar "bacaklar başarısız" der), his kaybı ve pelvik bozukluklar eşlik eder.
Torasik omurganın osteokondrozunda omuriliğin ve damarlarının sıkışmasının çok çok nadir olduğunu söylemek doğrudur.
Torasik omurganın osteokondrozunun bitkisel bileşenleri
Torasik omurgadan gelen sinir liflerinin otonomik iletkenler içermesi nedeniyle, bu liflerin tahriş veya ihlaline otonomik semptomlar eşlik edebilir. Bunlar şunlar olabilir:
- ayrı bir sinirin innervasyon alanında deride kuruluk ve soyulma;
- yerel terleme ve termoregülasyon ihlali (ayrıca innervasyon bölgesine göre);
- alt ekstremitelerin soğukluğu, kırılgan ayak tırnakları;
- gastrointestinal sistem hastalıklarını taklit eden ağrılar (örneğin, gastrit, mide ülseri, kolesistit vb. );
- böbreklerde, aslında böbrek patolojisiyle hiçbir ilgisi olmayan ağrı (idrar ve ultrasonda değişiklik yoktur);
- kalp bölgesinde ağrı, anjina pektoris ve hatta miyokard enfarktüsüne çok benzer.
Bu tür bir ağrının özelliği, kişinin sırtında ağrı hissetmemesi olabilir. Bu, tıbbi yardım ararken hem hasta hem de sağlık personeli için başlangıçta yanıltıcıdır. Bununla birlikte, bir dizi ek araştırma yönteminin gerçekleştirilmesi, iç organların patolojisini dışlamayı mümkün kılar ve daha sonra torasik omurganın osteokondrozu, bu tür ağrının nedeni olarak kabul edilir.
Torasik omurga osteokondrozunun tedavisi
Torasik omurganın osteokondrozu için tüm tedavi yöntemleri ilaç ve ilaçsız olmak üzere ikiye ayrılır. Çoğu durumda, sadece her iki grubun kombinasyonu bir etki verir ve hastalık geriler. Torasik omurganın osteokondrozundan tamamen kurtulmanın imkansız olduğunu anlamanız gerekse de. Dejeneratif süreç askıya alınabilir, yavaşlatılabilir, ancak tersine bir gelişimi yoktur.
İlaç
Torasik omurganın osteokondrozu için ilaca maruz kalmanın ana yönleri ağrının giderilmesi, kas gerginliğinin giderilmesi, mikrodolaşımın iyileştirilmesi ve doku trofizmidir.
Steroid olmayan antienflamatuvar ilaçlar ağrı sendromunu ortadan kaldırmak için başarıyla kullanılmaktadır. Bu gruptaki ilaçlar, iltihaplanma sürecini azaltma, ağrıyı ortadan kaldırma ve trombosit agregasyonunu bloke etme yeteneğine sahiptir. İlaçlar ortalama 7-14 gün süreyle reçete edilir. Bu genellikle ağrıyı gidermek için yeterlidir. Birçoğu, kullanım kolaylığı sağlayan çeşitli formlarda (tabletler, kapsüller, enjeksiyonluk çözeltiler, rektal fitiller) mevcuttur. Tedavinin ilk günleri enjektabl formda kullanılan ilaçlar, daha sonra tablet veya fitillere geçilir. Aynı ilaçlar aynı anda topikal olarak kullanılabilir: torasik omurgada. Dahası, bu amaçla çeşitli salım biçimleri de vardır: kremler, merhemler, jeller, sıvalar.
Bazen steroidal olmayan antiinflamatuar ilaçlar ağrıyı dindirmek için yeterli değildir. Bu gibi durumlarda analjezik karışımların kullanımına başvurunuz. Karışımlar, salin veya glikoz içinde intravenöz olarak enjekte edilir.
Paravertebral abluka oldukça iyi ve hızlı bir analjezik etkiye sahiptir. Bu, tıbbi bir maddenin omurganın yakınına deri altından, kas dokusunun kalınlığına perinöral olarak (doğrudan sinir veya köke yakın) enjekte edildiği bir tür tıbbi manipülasyondur. İşlem, doktorun belirli becerilerini ve deneyimini gerektirir.
Ayrıca, torasik omurganın osteokondrozunda ağrıyı hafifletmek için lokal tahriş edici ve rahatsız edici merhemler kullanılabilir. Bunlar yılan zehri, arı zehiri ve biber özleri içeren merhemlerdir.
Kas gerginliği ilaçsız yöntemlerle giderilir.
Diüretikler, hormonlar, Escina Lysinat sinir kökü ödemini hafifletmek için kullanılır.
Pentoksifilin, Dipiridamol, Complamin, Nikotinik asit kan dolaşımını normalleştirmek, doku beslenmesini iyileştirmek ve trofizmi eski haline getirmek için kullanılır.
Torasik omurganın osteokondrozunda analjezik ve nörotrofik etkileri olan B vitaminleri gösterilir.
Torasik omurganın osteokondrozunun alevlenmesi durduğunda, omurlararası disklerin ve eklemlerin metabolizmasını iyileştiren ilaçların kullanımına başvurabilirsiniz. Bunlar sözde kondroprotektörlerdir. Bu ilaçlar, eklem kıkırdağının yenilenmesini uyarır, intervertebral disklerdeki dejeneratif süreci askıya alır. Uzun süre (3-6 ay) reçete edilirler.
İlaçsız yöntemler
Bunlar şunları içerir:
- masajı (klasik, nokta, refleks-segmental);
- fizyoterapi egzersizleri;
- spazmodik kasların gerilmesi (özel teknikler vardır, "istediğiniz gibi" prensibine göre gerdirme yapılmaz);
- akupunktur;
- yüzme (herhangi bir osteokondroz lokalizasyonu olan tüm hastalar için çok yararlıdır);
- fizyoterapi (ultrason, elektroforez, amplipulse, diadynamic akımlar, çamur tedavisi vb. ).
Torasik omurganın osteokondrozu sonucu oluşan bir fıtık, omuriliğe, damarlarına veya sinir köklerine bası yapıyorsa ve aynı zamanda kas güçsüzlüğüne, pelvik organların işlev bozukluğuna, belirgin ağrı sendromuna (ilaç kullanımına dirençli) neden oluyorsa, sorun dikkate alınır. cerrahi tedavinin yürütülmesi hakkında.
Torasik omurganın osteokondrozu ölümcül bir hastalık değildir, ancak hasta bir kişiye çok fazla zarar verir. Hayatını sınırlar, işe ve iyi dinlenmeye müdahale eder. Torasik omurganın osteokondrozunun ana semptomu ağrıdır. Bu rahatsızlıktan tamamen kurtulmak imkansızdır ancak dejeneratif süreci askıya almak ve tezahürlerini en aza indirmek mümkündür.